Jeszcze we wczesnym dzieciństwie, kiedy mama wychodziła do pracy, zostawiała mi włączone radio. Słuchałam
wszystkiego, jak leci. Często niewiele z tego rozumiałam, ale kiedy nadawano piosenki, dużo z nich umiałam
już na pamięć i mogłam śpiewać razem z wykonawcami.Bardzo śmiesznie to pewnie brzmiało, kiedy dwulatka
śpiewała na przykład taki tekst: „Już taki jestem zimny drań i dobrze mi z tym bez dwóch zdań”… Z radiem
jednak zżyłam się do tego stopnia, że grało mi na okrągło przez cały czas nadawania. W nocy radio milczało,