Czas robi swoje.

Już kilka razy chciałam napisać, co się zmienia w moim życiu, ale czekałam, aż rzecz się ustabilizuje na tyle, by już było wiadomo, o co tak naprawdę chodzi i do czego to wszystko zmierza.
Dziś wiem już na pewno, że lepiej nie będzie, a raczej coraz gorzej, więc już mogę napisać, że staram się przyzwyczajać do tej świadomości, że będzie, jak musi być.
Kilkanaście dni temu, gdy się śpieszyłam do szkoły, potknęłam się o jakąś psią zabawkę i poleciałam na pupę, a dopiero wtedy rzuciło mnie ne plecy, ale bez udziału głowy. Przetoczyłam się na prawy bok i wstałam jak gdyby nigdy nic. Dopiero kiedy wysiadałam z taksówki, poczułam, że w odcinku lędźwiowym kręgosłupa jest jakiś wzmożony ból. W czasie szkolnych zajęć nie było możliwości, żeby o tym myśleć,dopiero po powrocie do domu zauważyłam, że nie jest dobrze.Po kilku dniach ból najpierw zelżał, a potem przeniósł się do prawej nogi. więc skontaktowalam się z lekarką pierwszego kontaktu, dostałam skierowanie na prześwietlenie stawu biodrowego prawego i się okazało, że jest jakieś naderwanie ścięgna.Dostałam zwonienie do 20 maja i już myślałam, że 25 pójde do pracy, a tu wczoraj tak mnie rozbolała cała obręcz biodrowa, że z trudem się poruszam. Oczywiście, że będe próbowała różnych domowych sposobów, żeby zmniejszyć dolegliwość bólową, ale myśl. która mnie przrśladuje, jest taka: musisz się liczyć z przegraną. No cóż, zobaczymy. Przepraszam za ten kilometrowy wpis, ale jest mi po nim trochę lepiej.